Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

musculi N M

  • 1 ē-lābor

        ē-lābor elapsus, ī, dep.,    to slip away, glide off, fall out, get off, escape: anguis ex columnā elapsus, L.: flexu sinuoso, V.: haec elapsa de manibus nostris: elapsae manibus tabellae, O.: quicquid incidit fastigio musculi elabitur, Cs.: cuspis super galeam elapsa est, slipped, L.: ignis frondīs elapsus in altas, crept up, V.: elapsos in pravum artūs, i. e. dislocated, Ta. — To slip off, get clear, escape: ex proelio, Cs.: telis Achivom, V.: inter tumultum, L.: mediis Achivis, V. — Fig., to slip away, be lost, escape: animus elapsus est Bacchidi, i. e. became estranged, T.: rei status elapsus de manibus. — To get off, get clear, escape: ex tot criminibus: omni suspicione.—To slip, fall, glide: in servitutem, L.

    Latin-English dictionary > ē-lābor

  • 2 mūsculus

        mūsculus ī, m dim.    [mus], a little mouse, C.— In war, a shed, mantelet: pedes LX longus, Cs.
    * * *
    little mouse, small rodent; common mouse; various (sea) creatures; mussel; B:muscle; W:military shed, mantelet, "mousie"; small boat (mydion)

    Latin-English dictionary > mūsculus

  • 3 bracchiolaris

    bracchĭŏlāris ( brāch-), e, adj. [bracchiolum, II. A.], pertaining to a muscle of a horse:

    musculi,

    Veg. 1, 25, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > bracchiolaris

  • 4 brachiolaris

    bracchĭŏlāris ( brāch-), e, adj. [bracchiolum, II. A.], pertaining to a muscle of a horse:

    musculi,

    Veg. 1, 25, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > brachiolaris

  • 5 elabor

    ē-lābor, elapsus (elabsus), 3, v. dep. n. and a.
    I.
    Neutr., to slip or glide away, to fall out, get off, escape (class.).
    A.
    Lit.:

    anguilla est, elabitur,

    Plaut. Ps. 2, 4, 57;

    so of a snake,

    Liv. 1, 56; 26, 19; Verg. G. 1, 244; Ov. M. 9, 63:

    cum se convolvens sol elaberetur et abiret,

    Cic. Div. 1, 23, 46:

    (animal) ex utero elapsum,

    id. N. D. 2, 51, 128; cf. id. Cat. 1, 6 fin.:

    elapsae manibus tabellae,

    Ov. M. 9, 571; cf.:

    gladius ei e manu,

    Just. 33, 2, 3:

    jumentum e manibus curantium elapsum,

    Liv. 44, 40:

    animi corporibus elapsi,

    Cic. Rep. 6, 26 fin.; cf. id. Tusc. 1, 45 fin.:

    quicquid incidit, fastigio musculi elabitur,

    Caes. B. C. 2, 11, 1:

    Manlii cuspis super galeam hostis elapsa est,

    slipped along, Liv. 8, 7:

    foras elapsa corpora,

    Lucr. 5, 489.—
    b.
    In an upward direction of fire:

    frondes elapsus in altas,

    having crept, glided, upwards, Verg. G. 2, 305. —
    2.
    In partic.
    (α).
    Of persons, to slip off, get clear, escape:

    ex proelio elapsi,

    Caes. B. G. 5, 37 fin.:

    e soceri manibus ac ferro,

    Cic. Att. 10, 4, 3:

    de caede Pyrrhi,

    Verg. A. 2, 526:

    telis Achivum,

    id. ib. 2, 318; cf.

    custodiae,

    Tac. A. 5, 10:

    inter tumultum,

    Liv. 28, 33:

    mediis Achivis,

    Verg. A. 1, 242 et saep.—
    (β).
    Of limbs or joints, to be dislocated:

    articuli,

    Cels. 8, 11, 13:

    id quod in latus elapsum est, digitis restitui,

    id. 8, 19:

    illi elapsos in pravum artus, etc.,

    Tac. H. 4, 81.—
    B.
    Trop.
    A.
    In gen., to slip away, escape:

    causa e manibus,

    Cic. de Or. 2, 50; cf.:

    rei publicae statum illum elapsum scito esse de manibus,

    id. Att. 1, 16, 6; and with this cf. id. Mur. 39, 85:

    animus devinctus paulatim elapsus est Bacchidi,

    i. e. became estranged, Ter. Hec. 1, 2, 94: libros adolescenti elapsos esse, had slipped from him, i. e. had been published prematurely, Quint. 3, 1, 20:

    in servitutem elapsi,

    who had insensibly fallen into, Liv. 3, 37.—
    B.
    In partic.
    1.
    To get off, get clear, escape from condemnation, punishment:

    ex tot tantisque criminibus elapsus,

    Cic. Verr. 2, 2, 58; 2, 1, 39 fin.; id. de Sen. 12 fin.; id. Q. Fr. 3, 4, 2; Quint. 2, 11, 2; 3, 6, 83; Suet. Tib. 33 al. Less freq. of things:

    ne quod maleficium impunitate elaberetur,

    Suet. Aug. 32.—
    2.
    Pregn., to pass away, disappear, escape:

    imperfecta tibi elapsa est vita,

    Lucr. 3, 958; so,

    ea spes,

    Plaut. Capt. 3, 5, 101:

    assensio omnis illa,

    Cic. Tusc. 1, 11, 24: aliquid memoriă, id. Phil. 13, 5, 11; cf. Quint. 10, 3, 33; Luc. 9, 80.—
    II.
    Act. like effugere, to escape from any evil or danger (post-Aug. and very rare):

    pugnam aut vincula,

    Tac. A. 1, 61:

    custodias,

    id. H. 3, 59; Flor. 1, 10, 7 Duker. N. cr.:

    vim ignium (statua),

    Tac. A. 4, 64.

    Lewis & Short latin dictionary > elabor

  • 6 fastigium

    fastīgĭum, ii, n. [cf. Sanscr. bhrshtīs, corner, rim; Gr. a-phlaston, aplustria, the ornamented stern of a ship; O. H. Germ. brort, the prow], the top of a gable, a gable end, pediment (syn.: cacumen, culmen, vertex, apex).
    I.
    Prop.:

    Capitolii fastigium illud et ceterarum aedium non venustas, sed necessitas ipsa fabricata est... utilitatem templi fastigii dignitas consecuta est,

    Cic. de Or. 3, 46, 180; cf.:

    fastigia aliquot templorum a culminibus abrupta,

    Liv. 40, 2, 3:

    evado ad summi fastigia culminis,

    Verg. A. 2, 458; Cic. Q. Fr. 3, 1, 4, § 14.—Hence, meton., the roof of a house, Verg. A. 8, 491; 9, 568; Val. Fl. 2, 235:

    habere pulvinar, simulacrum, fastigium, flaminem,

    id. Phil. 2, 43, 110; cf.

    of the same: omnes unum in principem congesti honores: circa templa imagines... suggestus in curia, fastigium in domo, mensis in caelo,

    Flor. 4, 2 fin.:

    Romae signa eorum sunt in Palatina aede Apollinis in fastigio,

    Plin. 36, 5, 4, § 13; cf. id. 35, 12, 43, § 152; Vitr. 3, 2.— Transf.:

    operi tamquam fastigium imponere,

    Cic. Off. 3, 7, 33.—
    B.
    Transf.
    1.
    The extreme part, extremity of a thing, whether above or below.
    a.
    Top, height, summit:

    colles... pari altitudinis fastigio oppidum cingebant,

    Caes. B. G. 7, 69, 4:

    opus nondum aquae fastigium aequabat,

    Curt. 4, 2, 19:

    summi operis,

    id. 4, 2, 8:

    jamque agger aequaverat summae fastigia terrae,

    id. 8, 10, 31:

    aquatilium ova rotunda, reliqua fere fastigio acuminata,

    Plin. 10, 52, 74, § 145:

    gracilitas (arundinis) nodis distincta leni fastigio tenuatur in cacumina,

    id. 16, 36, 64, § 158; cf.:

    cornua in leve fastigium exacuta,

    id. 11, 37, 45, § 124; 16, 33, 60, § 141; Vulg. 2 Reg. 18, 24.—In plur., Lucr. 4, 827:

    muri,

    Val. Fl. 2, 553:

    fontis fastigium,

    i. e. the height on which the fountain sprang up, Hirt. B. G. 8, 41, 5.—
    b.
    The lower part, depth: forsitan et scrobibus quae sint fastigia, quaeres, [p. 728] what should be the depth of the trenches, Verg. G. 2, 288.—
    2.
    (From the sloping form of the gable.) A slope, declivity, descent:

    ab oppido declivis locus tenui fastigio vergebat,

    Caes. B. C. 1, 45, 5:

    jugum paulo leniore fastigio,

    id. ib. 2, 24, 3:

    iniquum loci ad declivitatem fastigium,

    id. B. G. 7, 85, 4:

    rupes leniore submissa fastigio,

    Curt. 6, 6, 11:

    capreoli molli fastigio,

    Caes. B. C. 2, 10, 3; 2, 24, 3:

    musculi,

    id. ib. 2, 11, 1:

    scrobes paulatim angustiore ad infimum fastigio,

    i. e. gradually narrowing from top to bottom, id. B. G. 7, 73, 5; cf.:

    si (fossa) fastigium habet, ut (aqua) exeat e fundo,

    Varr. R. R. 1, 14, 2.—
    3.
    In the later grammarians, an accent placed over a word, Mart. Cap. 3, § 264; § 268 al.; Diom. p. 428 P.
    II.
    Trop.
    A.
    The highest part, summit, the highest degree, most exalted rank or dignity (perh. only since the Aug. per.):

    quicquid numinum hanc Romani imperii molem in amplissimum terrarum orbis fastigium extulit,

    Vell. 2, 131, 1; cf.:

    sic fit, ut dei summum inter homines fastigium servent,

    Plin. Pan. 52, 2:

    et quoad usque ad memoriam nostram tribuniciis consularibusque certatum viribus est, dictaturae semper altius fastigium fuit,

    Liv. 6, 38 fin.; cf.:

    in consulare fastigium vehi,

    Vell. 2, 69, 1:

    ad regium fastigium evehere aliquem,

    Val. Max. 1, 6, 1:

    alii cives ejusdem fastigii,

    Liv. 3, 35, 9:

    stare in fastigio eloquentiae,

    Quint. 12, 1, 20:

    rhetoricen in tam sublime fastigium sine arte venisse,

    id. 2, 17, 3:

    et poësis ab Homero et Vergilio tantum fastigium accepit, et eloquentia a Demosthene,

    id. 12, 11, 26; cf.:

    magice in tantum fastigii adolevit, ut, etc.,

    grew into such esteem, Plin. 30, 1, 1, § 2.—
    2.
    In gen., dignity, rank, condition:

    (M. Laetorio) curatio altior fastigio suo data est,

    Liv. 2, 27, 6; cf.:

    ampliora etiam humano fastigio decerni sibi passus est,

    Suet. Caes. 76:

    tamquam mortale fastigium egressus,

    Tac. A. 15, 74:

    animus super humanum fastigium elatus,

    Curt. 9, 10 med.:

    quales ex humili magna ad fastigia rerum extollit Fortuna,

    Juv. 3, 39.—
    B.
    A leading or chief point, head in a discourse; a principal sort or kind (rare):

    summa sequar fastigia rerum,

    Verg. A. 1, 342:

    e quibus tribus fastigiis (agrorum) simplicibus,

    sorts, kinds, Varr. R. R. 1, 6, 2:

    propter haec tria fastigia formae discrimina quaedam fiunt sationum,

    id. ib. 1, 5:

    haec atque hujuscemodi tria fastigia agri, etc.,

    id. ib. 1, 6, 6; cf.

    also: quo fastigio sit fundus,

    id. ib. 1, 20 fin. (and v. Lachm. ad Lucr. p. 223):

    laudem relego fastigia summa,

    Prisc. Laud. Anast. 148.

    Lewis & Short latin dictionary > fastigium

  • 7 Juba

    1.
    jŭba, ae, f., the flowing hair on the neck of an animal, the mane.
    I.
    Lit.:

    equi,

    Cic. Div. 1, 33, 73: huic equus ille jubam quatiens, Cic. N. D. poet. 2, 43, 111:

    equorum jubae,

    Caes. B. G. 1, 48; Plin. 37, 10, 54, § 142:

    luduntque jubae per colla, per armos,

    Verg. A. 11, 497.—
    B.
    Transf., the hair of the head, Sen. Brev. Vit. 12, 2; the hairy neck of dogs, Val. Fl. 6, 111; the crest of serpents, id. 8, 88; the crest of a helmet, Verg. A. 7, 785; the comb or tuft of feathers on the head of cocks and other birds, Col. 8, 2, 10; the tail of a comet, Plin. 2, 25, 22, § 89; the foliage of trees, id. 6, 22, 24, § 87:

    mullorum,

    the beards, Juv. 6, 40.—
    * II.
    Trop., of the historic style of writing:

    hanc (orationem) saepius ossa, musculi, nervi: illam (historiam) tori quidam, et quasi jubae decent,

    Plin. Ep. 5, 8, 10.
    2. I.
    Juba I., king of Numidia and a part of Mauretania, who joined the party of Pompey, gained a victory over Cæsar's legate Curio, and put an end to his own life after the battle of Thapsus, Hor. C. 1, 22, 15; Caes. B. C. 2, 25; Suet. Caes. 66; Auct. B. Afr. 25 and 43.—
    II.
    Juba II., the son of the former, who, after his father's death, was brought by Cæsar to Rome, where he received a liberal education, and won himself great reputation by his historical works and works on the history of art. He married the daughter of Antony and Cleopatra, and was afterwards reinstated in his paternal kingdom, Plin. 5, 1, 1, § 16; 6, 27, 31, § 139; Tac. A. 4, 5; 23; Suet. Calig. 26.

    Lewis & Short latin dictionary > Juba

  • 8 juba

    1.
    jŭba, ae, f., the flowing hair on the neck of an animal, the mane.
    I.
    Lit.:

    equi,

    Cic. Div. 1, 33, 73: huic equus ille jubam quatiens, Cic. N. D. poet. 2, 43, 111:

    equorum jubae,

    Caes. B. G. 1, 48; Plin. 37, 10, 54, § 142:

    luduntque jubae per colla, per armos,

    Verg. A. 11, 497.—
    B.
    Transf., the hair of the head, Sen. Brev. Vit. 12, 2; the hairy neck of dogs, Val. Fl. 6, 111; the crest of serpents, id. 8, 88; the crest of a helmet, Verg. A. 7, 785; the comb or tuft of feathers on the head of cocks and other birds, Col. 8, 2, 10; the tail of a comet, Plin. 2, 25, 22, § 89; the foliage of trees, id. 6, 22, 24, § 87:

    mullorum,

    the beards, Juv. 6, 40.—
    * II.
    Trop., of the historic style of writing:

    hanc (orationem) saepius ossa, musculi, nervi: illam (historiam) tori quidam, et quasi jubae decent,

    Plin. Ep. 5, 8, 10.
    2. I.
    Juba I., king of Numidia and a part of Mauretania, who joined the party of Pompey, gained a victory over Cæsar's legate Curio, and put an end to his own life after the battle of Thapsus, Hor. C. 1, 22, 15; Caes. B. C. 2, 25; Suet. Caes. 66; Auct. B. Afr. 25 and 43.—
    II.
    Juba II., the son of the former, who, after his father's death, was brought by Cæsar to Rome, where he received a liberal education, and won himself great reputation by his historical works and works on the history of art. He married the daughter of Antony and Cleopatra, and was afterwards reinstated in his paternal kingdom, Plin. 5, 1, 1, § 16; 6, 27, 31, § 139; Tac. A. 4, 5; 23; Suet. Calig. 26.

    Lewis & Short latin dictionary > juba

  • 9 musculus

    muscŭlus, i, m. dim. [mus], a little mouse.
    I.
    Lit., Cic. Div. 2, 14, 33; Plin. 27, 7, 28, § 52.—
    II.
    Transf.
    A.
    Of other creatures.
    1.
    A companion of the whale, Plin. 9, 62, 88, § 186;

    called musculus marinus,

    id. 11, 37, 62, § 165.—
    2.
    A sea-mussel, Cels. 3, 6; 2, 29; Plaut. Rud. 2, 1, 9 (al. mytilus). —
    B.
    Of things.
    1.
    A muscle of the body:

    quodcunque musculum laesit,

    Cels. 5, 26, 3; 8, 1:

    femorum,

    Luc. 9, 771.— Trop., muscle, vigor (post-Aug.):

    hanc (historiam) ossa, musculi, nervi decent,

    vigor, force, Plin. Ep. 5, 8, 10.—
    2.
    In milit. lang., a shed, mantelet (cf.: vinea, testudo); for its form and construction, v. Caes. B. C. 2, 10, 1; id. B. G. 7, 84; Veg. R. Mil. 4, 16.—
    3.
    A kind of small sailing vessel:

    longae naves sunt, quas dromones vocamus: dictae eo quod longiores sint ceteris: quibus contrarius musculus, curtum navigium,

    Isid. Orig. 19, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > musculus

  • 10 praemigro

    prae-mī̆gro, āre, v. n., to move away beforehand or before (post - Aug.):

    ruinis imminentibus musculi praemigrant,

    Plin. 8 28, 42, § 103.

    Lewis & Short latin dictionary > praemigro

См. также в других словарях:

  • MUSCULI — dicuntur Vegetio l. 4. c. 16. machinae quaedam militares, quibus tecti milites apportatis lapidibus, lignis et terrâ sossas complebant, utturri ambulatoriae munirent viam. At Caesar Musculorum tecto usum tribuit, non viae aggere supportato… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Musculi — raumenys statusas T sritis raumenys atitikmenys: lot. Musculi ryšiai: siauresnis terminas – akies obuolio raumenys siauresnis terminas – apatinio žando raumenys siauresnis terminas – apatinių gerklų raumenys siauresnis terminas – galvos raumenys… …   Paukščių anatomijos terminai

  • Musculi rotatores — Ursprung Querfortsatz Ansatz Dornfortsatz des vorherigen oder vorvorherigen Wirbels Funktion Stabilisierung der Wirbelsäule Innervation …   Deutsch Wikipedia

  • Musculi pectinati — Section of the heart showing the ventricular septum. (Musculi pectinati labeled at center left.) Latin musculi pectinati atrii dextri, musculi pectinati atrii sinistri Gray s …   Wikipedia

  • Musculi intertransversarii — Ursprung Querfortsatz Ansatz Querfortsatz des vorhergehenden Wirbels Funktion Stabilisierung der Wirbelsäule Innervation …   Deutsch Wikipedia

  • Musculi intertransversarii anteriores cervicis — Musculi intertransversarii Ursprung Querfortsatz Ansatz Querfortsatz des vorhergehenden Wirbels Funktion Stabilisierung der Wirbelsäule Innervation Rami post …   Deutsch Wikipedia

  • Musculi intertransversarii laterales lumborum — Musculi intertransversarii Ursprung Querfortsatz Ansatz Querfortsatz des vorhergehenden Wirbels Funktion Stabilisierung der Wirbelsäule Innervation Rami post …   Deutsch Wikipedia

  • Musculi intertransversarii mediales lumborum — Musculi intertransversarii Ursprung Querfortsatz Ansatz Querfortsatz des vorhergehenden Wirbels Funktion Stabilisierung der Wirbelsäule Innervation Rami post …   Deutsch Wikipedia

  • Musculi intertransversarii posteriores cervicis — Musculi intertransversarii Ursprung Querfortsatz Ansatz Querfortsatz des vorhergehenden Wirbels Funktion Stabilisierung der Wirbelsäule Innervation Rami post …   Deutsch Wikipedia

  • Musculi intertransversarii thoracis — Musculi intertransversarii Ursprung Querfortsatz Ansatz Querfortsatz des vorhergehenden Wirbels Funktion Stabilisierung der Wirbelsäule Innervation Rami post …   Deutsch Wikipedia

  • Musculi lumbricales (Hand) — Musculi lumbricales manus 1 bis 4 Ursprung Sehnen des Musculus flexor digitorum profundus Ansatz Radialseite jeden Fingers im Bereic …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»